LTE (Long Term Evolution) ցանցը բջջային տվյալների փոխանցման տեսակներից մեկն է: Նման ցանցերի ստեղծման նախագիծը ստեղծվել է անլար կապուղիներով տեղեկատվության փոխանցման ներկայիս միջոցները բարելավելու համար:
Ներկայումս LTE ցանցերը հիշատակվում են որպես անլար կապի չորրորդ սերունդ (4G): Նախորդ սերնդի համեմատ հիմնական առավելությունները տվյալների փոխանցման բարձր տեմպերն են: Օգտատերերի համար սա ակնհայտ գումարած է: Իրենց հերթին, մատակարարները կարող են օգտագործել LTE տեխնոլոգիան `իրենց ծածկույթն ավելացնելու համար` առանց նոր սարքավորումներ տեղադրելու:
LTE բազային կայանի ծածկույթի օպտիմալ շառավիղը 5 կմ է: Անհրաժեշտության դեպքում նշված սահմանը կարելի է հասցնել 100 կմ-ի: Բնականաբար, ծածկույթի այդպիսի մեծ տարածք ապահովվում է ալեհավաքը բավարար բարձրության վրա տեղադրելով և չի ենթադրում դրա օգտագործումը քաղաքային միջավայրում:
Աշխարհի առաջին առեւտրային LTE ցանցը գործարկվեց Շվեդիայում 2009 թ. Ռուսաստանում այս ստանդարտի մշակումը դեռ ակտիվ աջակցություն չի ստացել: Դա պայմանավորված է նրանով, որ LTE ցանցերի հետ աշխատելու համար օպերատորները պետք է իրենց տրամադրության տակ ունենան որոշակի տիրույթի հաճախականություն:
2012-ի մայիսին Yota օպերատորը ակտիվացրեց LTE ցանցը Մոսկվայում: Մինչ այդ ժամանակ ծառայությունների մեծ մասը մատուցվում էր WiMax ալիքով: Yota- ի ակտիվ օգտագործողները նախապես հնարավորություն ունեին փոխանակելու «հին» մոդեմները LTE ալիքով աշխատող սարքավորումների հետ: Նշենք, որ մինչ մայրաքաղաքում LTE ցանցի գործարկումը նման ալիքները արդեն գործում էին Նովոսիբիրսկում և Կրասնոդարում:
LTE տեխնոլոգիաների դանդաղ ինտեգրումը բացասաբար է ազդում համակարգչային տեխնոլոգիայի զարգացման վրա: Սա վերաբերում է հիմնականում բոլոր տեսակի պլանշետային համակարգիչներին և հաղորդակցիչներին: Այս սարքերից ոմանք աջակցում են LTE կապի:
Ռուսաստանում LTE ցանցերի աշխատանքը ապահովվում է այնպես, որ երբ հեռանաք համապատասխան ալեհավաքների ծածկույթի տարածքից, իրականացվի ակնթարթորեն անցում դեպի համեմատաբար հին ալիքներ: Բնականաբար, այս գործառույթին աջակցում են միայն այն սարքերը, որոնք կարող են աշխատել LTE, WiMax և GPRS ալիքներով:
